Old Bar – Supposedly nothing but still there is something
That’s definitely true that unplanned and unexpected things are the best ones. It was exactly like this on Thursday afternoon while during lunch I have accidentally found town Old Bar on the map. The weather forecast predicted really rainy upcoming weekend in Sydney. Me and my friend Chattz really wanted to chase the Sun so we really needed to escape the city. We have found the accommodation close to the ocean and the prediction of sunny Saturday and Sunday around there. The decision was easy, we were going to Old Bar!
On Friday, in the evening after my job for Jones Magazine x David Jones Store, we headed towards Old Bar. Having said my team on the set that I was going there everyone reacted the same way “Old Bar? Why there? There is nothing…” Later on, it turned out that they were right, but only partly, as there was nothing in Old Bar but this ‘nothing’ was better than anything else ;).
After quite long and slow drive, we finally reached our destination. We arrived at out little town what welcomed us as expected, in a very peaceful way. No people on the streets, subdued lights and neon of COLES (Australian supermarket) which was trying to enlight our road a bit more powerful.
Our accommodation couldn’t be better! Once I stepped into the room, I heard ‘terrible’ noise. The sound of the ocean that mush had been very close, as I thought. However, due to the complete darkness outside, I was not able to see anything through the window. I was really afraid that I wouldn’t fell asleep because of the noise. I set up my alarm clock for 6 am to be able to see the sunrise.
The following day I woke up with the incredible view straight from my bed. The ocean and sky were an amazing riot of colors. As soon as I went on the terracece and felt the fresh air and breeze, I knew that this was going to be a great day!
Sports clothes on, Nike on and I was ready to go outside to run and check the neighborhood.
Old Bar was slowly waking up. In the local bakery I spotted few customers,almost nobody on the streets, apart from me there were only few morning cyclists. Old Bar was really small, my first part of the run I finished at another town Manning Vale and came back with the spur track. Once I got back to my starting point the only thing I wanted to do was the jump into the ocean. Quick ‘splash’ and I was already in the water, exploding with endorphins it was a great beginning of the day.
We ate breakfast in the local restaurant ‘The Flow’ (that was probably THE BIG spot in the town ;). Great place with typical Australian menu and great coffee.
So far everything was going great. Amazing morning, yummy food, beautiful weather. What else do you need? At 12 o’clock we were ready to explore the coastline. Wearing only swimsuits we went for a tour along the beach. In the early morning it looked much smaller because of high tide, but then the beach and sand seemed to be endless! Almost no people, few kids playing around and making sand castles.
The further we went, the fewer people were there and more shells showed up on the sand. I could walk this beach forever, only because it ended up with canal dividing the shore for two parts I needed to stop. I really wanted to continue this stroll but the strong current made it impossible to cross the shore. Around me there was completely nothing, just beach and ocean.
On the way back we walked through dunes. The view from the top of them was really incredible. That must have been a peak time of the low tide, the water almost disappeared, ahead there was only endless sand and beach. No people, looking left – nothing, looking right – nothing. We looked at each other with Chattz and aked ourselves ‘were the hell are we?’… apparently, in the deep a**’ and started laughing. People were right before my arrival there, there was nothing there, but I felt so good. Great location, peace and nature, everyone could be jealous about of it right now.
Coming back home I collected lots of beautiful shells scattered between interesting molds made by the crabs with little sandy balls (as they throw them away when they are digging into the sand to make their canals. How funny and creative te nature is! )
In the evening we went for dinner again to ‘The Flow’ as it was almost the only place serving the food. The chef didn’t disappoint me. Crispy shrimps and octopus for the appetizer were delicious and the grilled chicken for the main course was amazing. Everything served with fresh salads and good drinks ;). The homemade tiramisu for dessert despite its clumsy shape was to die for. Incredibly nice service, simple design with little benches and lights was a real proof that this is the best recipe for Saturday night.
The following day, on Sunday, the weather was worse. The sky was still covered with the clouds after an overnight thunderstorm. After a quick run in the morning and breakfast, we were about to check out and slowly head back to Sydney. Once we sat down in the car the heavy rain started to fall and it completely disorganized the local market that was about to happen that day in the town.
Old Bar was crying but it left an incredible experience inside my soul. Such a little place, 300 kilometers away from Sydney was like the best detox. Time completely stopped here and the local people were not aware how lucky there were living in such a spot.
On the way back to Sydney we went through another road – crossing The Lake Lane we were able to watch the ocean on one side and the huge lakes on the other side from the highway. Passing villages we stopped by in The Kingfisher Cafe in Blueys Beach. Our Sunday lunch couldn’t be better! St Jacob Scallops were probably the best I had ever had in my life. The very pleasant waitress told us that these were caught just early that morning. This freshness and taste you could feel. (Some people do not like scallops at all, as they are not easy to prepare! Not fresh ones smell terrible, overcooked are gummy… These were simply delicious! ) My main course was wild-caught salmon (I try to avoid salmon in general because of the farms they mostly come from. The article about this is coming shortly !!) melt-in-the-mouth.
This restaurant was a real pearl on our way. Such a places are incredible experiences!
After lunch, we still had over 200 kilometers ahead to Sydney. Our drive was a bit rainy and foggy but as soon as we arrived in the city, the sun came up!
Everyone (also the map) suggested that there was nothing in Old Bar. But it was not true at all! There was everything that you need for your soul and body – silence, peace, great beach and amazing food… and you know what else? The sun that my housemate hadn’t seen since I left the city on Friday night until I came back on Sunday. Damn, I think I must be lucky! 😉
Old Bar – niby nic a jednak coś
Prawdą jest, że to co nieplanowane i niespodziewane okazuje się być najlepszym pomysłem. Tak też było i tym razem kiedy w czwartkowe popołudnie podczas lunchu przypadkowo znalazłam miejscowość Old Bar na mapie, rzucając pomysł Chattzowi, że powinniśmy pojechać tam na weekend uciekając w ten sposób od deszczu przepowiadanego na sobotę i niedzielę w Sydney. Znaleźliśmy zakwaterowanie położone tuż nad oceanem, które było strzałem w dziesiątkę. Prognoza pogody nie przewidywała opadów w okolicy Old Bar więc decyzja była prosta – jedziemy!
W piątek po mojej pracy (sesji dla magazynu Jones Mag x David Jones Store – magazynu dla największego w Australii domu towarowego) ruszyliśmy bezpośrednio w kierunku Old Bar. Mówiąc ekipie o swoich planach na najbliższy weekend, każdy reagował ‘Old Bar? Dlaczego tam? Przecież tam nic nie ma…’. Jak się później okazało mieli rację tylko po części, może faktycznie w Old Bar nic nie ma, ale właśnie w tym ‘nic’ zawarte było wszystko co najlepsze ;).
Po niemal godzinnej przeprawie przez miasto ,w końcu dojechaliśmy do autostrady M1 i po 23-ciej dojechaliśmy do celu. Miejscowość przywitała nas tak jak przypuszczałam –spokojem i ciszą. Zero ludzi na ulicy, przygaszone światła oraz neon COLES (supermarket australijski) oświetlający główna drogę Old Bar Road .
Po wejściu do pokoju naszego wynajętego domku usłyszałam niesamowity szum… Szum oceanu, który rzeczywiście musiał być bardzo blisko, z powodu totalnej ciemności za oknem niestety nie byłam w stanie nic ujrzeć zza okna. Nieco ‘bojąc się’, że nie usnę z powodu hałasu poszłam spać nastawiając budzik na 6 rano, aby móc ujrzeć wschód słońca następnego dnia.
Po przebudzeniu się, moim oczom ukazał się niezapomniany widok-oceanu i nieba, które pod wpływem wschodzącego słońca mieniły się kolorowo … Po wyjściu na taras świeże powietrze i morska bryza, mówiły mi, że to będzie dobry dzień.
Szybka „przebiórka”, Nike na nogi i po chwili byłam na dworze gotowa na kolejną biegową retrospekcję okolicy. Old Bar powoli budził się do życia. W lokalnej piekarni pojawili się pierwsi klienci, prócz mnie na ulicy tylko parę aut i kilkoro rowerzystów. Pierwszą część biegu ukończyłam w punkcie widokowym kolejnej miejscowości Manning Vale, zaś z powrotem wróciłam boczną trasą. Kończąc bieg jedyną rzeczą, którą chciałam zrobić, był skok do oceanu… Chlup! Orzeźwiająca woda pobudziła mnie jeszcze bardziej, naładowana endorfinami uznałam swój dzień za rozpoczęty w najlepszy możliwy sposób.
Śniadanie zjedliśmy w lokalnej knajpce The Flow (prawdopodobnie jednej z głównych w miasteczku ;)) z typowym Australijskim menu i pyszną kawą.
Jak do tej pory wszystko układało się nieźle, poranny widok niczego sobie, udany bieg, kąpiel w ocenie, smaczne śniadanie czego chcieć więcej? Przed godziną 12 ubrani jedynie w strój kąpielowy ruszyliśmy na brzeg oceanu. Rano plaża była malutka ze względu na przypływ, teraz piach ciągnął się w nieskończoność. Trochę chmur, delikatny wiatr, idealna pogoda na spacer wzdłuż brzegu. Na plaży praktycznie zero ludzi, parę osób równie leniwie przechadzających się po wybrzeżu, dzieci pluskające się w małych lagunach.
Im dalej szliśmy, tym jeszcze mniej ludzi a coraz więcej muszli. Minęło nas kilka aut 4×4 szarżujących śmiało bo bezkresnej plaży. Brzeg wydawał się nie mieć końca, do momentu kiedy dotarliśmy do kanału, powstałego pod wpływem odpływu, dzielącego plażę na dwie części. Chyba dotarliśmy do końca, wokół nas nic oprócz niewiarygodnie szerokiej plaży i oceanu. Piaszczysty brzeg po drugiej stronie kanału kusił, ale silny nurt wody uniemożliwił nam przeprawę.
Wracając szliśmy przez wydmy. Zatrzymaliśmy się na czubku jednej z nich skąd roznosił się niezwykły widok. Odpływ w swoim szczytowym momencie odkrył niekończącą się plażę w sąsiedztwie leniwego oceanu. Zero ludzi, kompletna cisza, patrząc w lewo nie ma nic, patrząc w prawo też nic oprócz piachu. Pytając Chattza gdzie my u licha jesteśmy, zaśmialiśmy się że ‘chyba kompletnej du**e’ . Ludzie mieli rację, że w Old Bar nic nie ma. Ale mnie właśnie było dobrze z tym ‘nic. Na dodatek, że nieśmiałe do tej pory słońce w końcu pokazało się w pełnej krasie. Wszyscy z Sydney mogli mi teraz zazdrościć pogody i miejsca.
Wracając z powrotem zebrałam niezłą kolekcję muszli, porozrzucanych na brzegu, pomiędzy ciekawymi formami utworzonymi przez kraby, które pracowicie kopiąc swoje kanaliki, wyrzucają na zewnątrz kuleczki piachu, tworząc małe dzieła sztuki (czego to natura nie wymyśli ;)).
Wieczorem wybraliśmy się na kolację tak jak rano do restauracji The Flow. Szef kuchni nie zawiódł, chrupiące krewetki i ośmiornica jako przystawka oraz grillowany kurczak z wolnego wybiegu w towarzystwie sałatki quinoa i pomidorów koktajlowych (oraz grillowana wołowina mojego kompana podróży) jako dania główne smakowały wybornie zaś polecone tiramisu domowej roboty na deser pomimo swojej niezgrabnej formy biło na głowę. Niesamowicie miła obsługa, sielski klimat miejsca z kilkoma stolikami na tarasie oświetlonymi leniwym oświetleniem były dowodem, tego jak niewiele potrzeba by stworzyć fajne miejsce na sobotni wieczór.
W niedzielę rano niestety pogoda nieco się zepsuła, niebo ciągle było zakryte chmurami po nocnej burzy. Po moim porannym biegu przyszedł czas na szybkie śniadanie, pakowanie i wykwaterowanie. Jak tylko wsiedliśmy do auta, zaczął padać deszcz, który pokrzyżował plany lokalnemu marketowi, który miał się odbyć tego dnia w Old Bar (w ostatnią niedzielę miesiąca) i nieliczna grupka straganiarzy widziana z samochodu musiała składać swoje stoiska.
Old Bar płacząc po nas, pozostawił u mnie niezapomniane wrażenie. Niewielka mieścina położona w odległości 300km na północ od Sydney podziałała niczym najlepszy detoks. Czas jakby się zatrzymał w tym miejscu a lokalnym mieszkańcom można było tylko zazdrościć tak cichej i dzikiej plaży położonej z dala od miejskiego zgiełku.
Wracając do Sydney obraliśmy nieco inną drogę – jadąc poprzez The River Line można było zobaczyć z autostrady linię oceanu po lewej stronie zaś po prawej kompleks wielkich jezior. Snując się powoli zatrzymaliśmy się w miejscowości Tomaree gdzie znajdował się punkt widokowy, z którego można było zobaczyć malowniczy widok klifów oraz długiej linii brzegowej. Im dalej podążaliśmy drogą tym bardziej zielony i górzysty stawał się krajobraz.
Mijając kolejne leniwie wioski, zatrzymaliśmy się przypadkiem w malutkiej kawiarni The Kingfisher Cafe in Blueys Beach.
Nasz niedzielny lunch nie mógł być lepszy. Jako przystawka – Małże St. Jacobs z grillowanym boczkiem, świeże grillowane przegrzebki były wg nas obojga chyba najlepszymi jakie jedliśmy w swoim życiu. Sympatyczna kelnerka powiedziała, że wszystkie owoce morza są łowione i dostarczane do nich świeże każdego dnia. Ten smak było czuć, szczególnie przegrzebki, które są z natury bardzo wrażliwe na temperaturę – nieświeże trącąc nieprzyjemnym zapachem i smakiem; bądź przesmażone – twarde i gumiaste potrafią skutecznie zniechęcić wiele osób. Jako danie główne mój dziki łosoś (którego staram się unikać ze względu na to, że zazwyczaj restauracje serwują hodowlane łososie *o tym więcej w krótce*), rozpływał się w ustach. Położony w nadmorskim lesie malutki lokal The Kingfisher, o prostym wystroju okazał się być prawdziwą perłą na naszej drodze. Takie ukryte miejsca to prawdziwe skarby.
Wychodząc z knajpki jako ostatni klienci, mieliśmy jeszcze ponad 200 km drogi do domu. Podczas naszej podróży pogoda była w kratkę raz chmury, raz deszcz, ale po raz kolejny się udało, Sydney przywitało piękną letnią aurą.
Wszyscy z Sydney oraz nawet mapa sugerowała, że w Old Bar nic nie ma. A to nieprawda – było wszystko czego dusza zapragnie – cisza, spokój, gigantyczna plaża, świetne jedzenie i wiecie co jeszcze? SŁOŃCE, którego moi współlokatorzy nie widzieli od piątkowego popołudnia do momentu kiedy wróciłam do domu w niedzielę. Kurczę, chyba mam szczęście ;).
