Friday the 13th | Piątek trzynastego

Piątek trzynastego

Pakując się do Sydney, pierwszy raz od dawna nie miałam zielonego pojęcia co powinnam spakować do walizki. Za oknem w Polsce (w Łodzi) panował siarczysty mróz -15 stopni w ciągu dnia, poniżej -20 w nocy, styczeń, środek zimy… zaś prognoza pogody w Australii pokazywała +30 stopni ciepła.

W kompletnej niewiedzy i ekscytacji czekałam na tę podróż, o której jedyne, co wiedziałam na pewno, to, to że będzie ona długa…

Licząc dojazd pociągiem z domu  na Okęcie (2 godziny), odprawę przed lotem do Londynu (2 godziny), lot do Londynu (2 godziny), czas oczekiwania na samolot do Sydney (4,5 godziny), lot z Londynu do Singapuru (13 godzin) , śródlądowanie oraz tankownie samolotu w Singapurze (2 godzin) i ostatni etap z Singapuru do Sydney (8 godzin) + dojazd z lotniska do apartamentu (1,5 godzin)
Spędziłam 35 godzin w podroży. Wychodząc z domu w środę o godzinie 11, dotarłam do drzwi mieszkania w Sydney o 7.30 rano w piątek. Patrząc z perspektywy czasu, nie wiem jak tego dokonałam, ale jedno jest pewne – teraz żaden lot nie będzie dla mnie wyzwaniem ;).

Po wylądowaniu w Sydney, pasażerowie musieli wypełnić wniosek dotyczący przyjazdu. Sama odprawa na lotnisku przebiegła zaś bardzo sprawnie. Celniczka bez żadnego problemu odebrała potrzebne dokumenty, wbijając pieczątkę do paszportu z uśmiechem na twarzy, mówiąc „Welcome to Australia”…

Na dworze przywitała mnie parna, duszna aura. Czuć było tropikalne powietrze i pełnię lata – zupełne przeciwueństwo tego, co zostawiłam za sobą na lotnisku w Warszawie.

Na lotnisku czekał na mnie driver z agencji – Chattz (z którym od razu znalazłam wspólny język i jak okazało się niebawem, stał się świetnym kompanem poźniejszych podróży), który zabrał mnie do apartamentu, w dzielnicy Double Bay, gdzie miałam mieszkać podczas mego pobytu w Sydney.

Po szybkiej toalecie i odświeżeniu się, pojechaliśmy do agencji by przywitać się z bookerami. Agencja Chic Management reprezentująca mnie w Australii mieści się w dzielnicy Woolhara, przy Jersey Road. Biuro – cudownie położone wśród zieleni, z pięknym podwórkiem – zrobiło wrażenie.
Po przywitaniu z agencją, Chattz pomógł mi przy zorganizowaniu karty SIM, karty OPAL na publiczny transport (o tym więcej tutaj), wypłaceniu kieszonkowego w banku (okazało się że pieniądze w Australii są plastikowe! Tak, mieszkańcy bardzo często po porannej kąpieli na plaży z banknotami w kieszonce swoich kąpielówek, mogą bez problemu udać się do kawiarenki i zapłacić za swoje zamówienie pieniędzmi w nienaruszonym stanie ;)).

Po załatwieniu formalności, przyszedł czas na lunch. Cafe Paris, lokalna knajpka położona na Hall street w Bondi Beach, serwująca smoothies, świeżo wyciskane soki oraz ciekawe propozycje na śniadanie i lunch. W menu m.in..: jajka w każdej postaci (smażone, gotowane, holenderskie), dużo sałatek, potraw na bazie wieloziarnistych produktów, dania lekkie i pożywne..

Pierwsze spotkanie z jedzeniem na mieście wspominam bardzo smacznie. Australijczycy zdecydowanie mają dużą świadomość zdrowego odżywania i nietrudno znaleźć fajne miejsce na kawę lub małe co nieco w ciągu dnia

Po dawce energii, przyszedł czas na zwiedzanie okolicy – Bondi, to jedna z dzielnic Sydney, która posiada najsłynniejszą plażę w mieście Bondi Beach. Od razu dało się odczuć, że czas płynie tu wolniej, lokalni mieszkańcy o tej porze roku ubrani jedynie w strój kąpielowy, chodzą boso i radośnie wołają „Hello”, zaś sama plaża położona na wschodnim wybrzeżu zapewnia niezapomniane wschody słońca (osobny artykuł o Bondi Beach).

Żeby urozmaicić ten dzień jeszcze bardziej, zdecydowaliśmy z Chattzem wybrać się poza miasto (ponieważ lokalna plaża z minuty na minutę zapełniała się mieszkańcami oraz turystami korzystającymi z pełni lata i wakacji (trwających w Australii do końca Stycznia).

Po godzinie 14 udało nam się dojechać na miejsce – PLAŻA . Położona na południe od Sydney, uboczu autostrady ok. 60 km od Sydney powitała słońcem w pełni, niewielką ilością ludzi, morską bryzą i upalną temperaturą.

Aż trudno było mi uwierzyć, że jeszcze niespełna dwa dni temu byłam w Polsce,  ubrana “na cebulę” a teraz w samym bikini miałam okazję pierwszy raz w życiu wykąpać się w Pacyfiku. Nienajgorszy początek weekendu, a świadomość, że to wszystko działo się w piątek trzynastego, przyprawia mnie tym bardziej o uśmiech. Ktokolwiek wierzy w przesądy i pechowe “13” ten powinien w tym momencie przestać się ich bać :).

Jedyną moją rozterką był fakt, że porównując się z niemal każdym na plaży, czułam się BLADO.

Po kilku godzinnym plażowaniu przyszła była na powrót do miasta – mój jetlag zaczął wdawać się we znaki i pomimo wczesnej pory, po godzinie 17 czułam się półprzytomna… W samochodzie. w drodze powrotnej walczyłam ze snem, ale uległam namowie, aby pójść jeszcze na kolację.

Tym razem naszym celem padła rybna restauracja Bondi’s Best.
Bondi’s Best położona jest na tej samej alejce Bondi, co Paris Cafe, tuż przy Hall Street.

Menu bogate w lekkie przystawki, ryby, sushi, krewetki, ostrygi. Uwielbiam owoce morza, mogłabym je jeść codziennie, żałuję bardzo, ze w Polsce tak ciężko je dostać. Dlatego zawsze mając okazje zjeść świeżą rybę w takim miejscu, wybór jest dla mnie prosty.

Zamówiona przeze mnie sałatka sashimi, z tuńczykiem, ryba maślana i łososiem, i algami morskim kusiła wyglądem, podobnie jak grillowany Red Snapper na danie główne (który z przygodami – pomylonym zamówieniem – ostatecznie trafił na nasz stolik).

Uczta była przypieczętowaniem tego długiego dnia i jeszcze dłuższej podroży. Wieczorem, po kolacji, kładąc się spać byłam niezmiernie zmęczona ale świadomość, że to wszystko wydarzyło się w piątek 13 nastego szybko pozwoliła mi zapomnieć o ciężkiej podróży i wzbudziła we mnie chęć odkrycia Australii jeszcze bardziej ;)…